25 de xullo: imos a Compostela!

O 25 de xullo imos organizármonos para ir a Compostela.

Se queredes participar do día da nosa nación e xantar connosco, podedes contactar no teléfono 647576723 (Emma).

Alternativa Galega de Esquerda reclama a dimisión dun conselleiro de Educación que recibiu 16 sentenzas contra as súas políticas

AGE pediu a dimisión do conselleiro de Educación, cuxas políticas de destrución do ensino público recibiron 16 sentenzas en contra dende 2009. As dúas máis recentes chegaron nos últimos días: a sentenza do Xulgado do Contencioso Administrativo nº2 de Compostela, que anula o concurso de traslado do profesorado, e a do Tribunal Supremo, que anula as subvencións a centros que segregan por xénero.

Ramón Vázquez subliñou que a sentenza do Supremo veu recoñecer o carácter anticonstitucional dunhas axudas que, ademais, vulneran a lei orgánica de Igualdade, do mesmo rango, insistiu, que a lei Wert á que se acolle o conselleiro para manter unhas subvencións que xa prohibira o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) en 2013. “O conselleiro é un delincuente reincidente, para eludir a sentenza do TSXG retirou os concertos nestes centros só nos primeiros ciclos e mantívoos no resto de ciclos”, dixo Vázquez. Estes cinco colexios que segregan por sexo e con vinculacións co Opus Dei atenden a 1.500 alumnos e reciben 3 millóns de euros públicos cada ano dende 2009.

Non hai argumentos pedagóxicos que sosteñan a segregación nas aulas. A política da consellería responde só a motivacións ideolóxicas na procura reaccionaria dun ensino católico. “Nestes anos os alumnos matriculados en relixión baixaron un 40%, pero os recursos que se destinan á área mantéñense”, dixo Ramón Vázquez. AGE denuncia as prácticas autoritarias dun conselleiro que actúa á marxe da lei, acurralado polos xuíces e que non representa a unha comunidade educativa á que está enfrontado dende case o inicio do seu mandato. 

Recortes de profesorado e respecto á legalidade no conservatorio de Compostela 

Abondando na denuncia destas prácticas, o deputado de AGE, Xabier Ron, explicou que a Consellería de Educación está chamando neste mes de xullo a distintos centros para anunciar que lles recortará o profesorado, sen deixar marxe de reacción ás direccións dos centros e sen facelo público para evitar a protesta da comunidade educativa.

Tamén AGE rexistrou unha iniciativa parlamentaria para que se restitúa a legalidade democrática no Conservatorio de Música de Santiago e se respecten os acordos do claustro, do consello escolar e da inspección que elixiron candidata para dirixir a institución. O conselleiro de Educación pasou por riba destes acordos e impuxo a dedo a un candidato menos votado pero que lle é politicamente afín.

Estas son as 16 sentenzas:

 1) 2009. Tribunal Superior Xustiza de Galicia 

Sentenza contra a prohibición de actos informativos e divulgativos nos centros

2) 2010. Contencioso Administrativo nº 2 Compostela Sentenza contra a ampliación do horario lectivo do profesorado das EOI

3) 2011. Contencioso Administrativo nº 2 Compostela Sentenza contra as restricións no emprego do comedor escolar polo profesorado

4) 2011. Contencioso Administrativo nº 2 Vigo
Sentenza contra os recortes Salariais xubilación anticipada

5) 2011. Xulgado nº 2 de Ourense
Sentenza contra o cese do director da residencia docente de Ourense

6) 2011. Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza vacacións profesorado meses lectivos

7) 2012. Contencioso Administrativo nº 2 Ourense
Sentenza contra a sanción do director do IES de CEE por denunciar recortes no centro

8) 2012. Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza contra o Decreto do Plurilingüísmo

9) 2013. Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza contra a supresión da Licenciatura de Físicas en Ourense

10) 2013. Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza contra o recorte salarial a profesorado de baixa por intervención cirúrxica

11) 2013. Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza anulación subvencións centro segregadores

12) 2013. Contencioso Administrativo Pontevedra
Sentenza paga extraordinaria persoal docente non universitario

13) 2013.Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza paga extraordinaria PDI universidade

14) 2014.Tribunal Superior Xustiza de Galicia
Sentenza recoñecemento médico profesorado

15) 2014. Contencioso Administrativo nº 2 Compostela Sentencia anulación concurso traslados profesorado

16) 2014.Tribunal Supremo
Sentenza anulación subvencións centro segregadores

A xustiza recortada: un servizo cidadán básico en perigo [crónica do debate de Chantada]

* Crónica do debate sobre os recortes da Xustiza organizado por Anova Chantada o 27 de xuño de 2014, con Luis Villares Naveira, maxistrado en Lugo e membro de Xuíces pola Democracia; José Manuel Fernández Varela, avogado e membro da Irmandade Xurídica Galega; de parte da Plataforma en Defensa do Partido Xudicial de Monforte virá Xaquín Martínez Fernández, a quen agradecemos a lección maxistral sobre os ataques á independencia xudicial deste goberno do PP.

Xuntámonos encol da preocupación social pola posíbel desaparición dos xulgados de Chantada e Monforte, pero rematamos por reflexionar máis fondamente sobre a condición da Xustiza como dereito cidadán básico, sobre a ameaza de perda de independencia do poder xudicial a respecto do Executivo e sobre a necesidade de organizármonos como sociedade para deter o exercício ilexítimo do poder que exerce o goberno do PP, que usa as institucións para os fins contrarios para os que foron concebidas.

* Anteproxecto LOPJ aquí.

+ A DESAPARICIÓN DOS XULGADOS DAS COMARCAS-PARTIDO XUDICIAL

Contar cun xulgado nas vilas medias garante o principio da proximidade da xustiza e, ademais, convírtese nun factor de dinamización social e económica dunha poboación. Eliminar os xulgados do interior galego deterioraría aínda máis a crise demográfica de moitas comarcas. Ademais, a existencia das sedes xudiciais nas comarcas é un elemento importante á hora de coñecer a realidade xurídica de cada zona, como sinalou Luis Villares.

O anteproxecto de reforma da Lei Orgánica do Poder Xudicial destrúe a territorialidade da xustiza, ao desaparecer os xulgados, os partidos xudiciais, os rexistros civís e os xulgados de paz. Ademais, o Rexistro Civil vai privatizarse, pasando a ocuparse deste servizo o Rexistro Mercantil, con só 98 prazas de rexistradores ocupadas en todo o Estado, co cal periga a gratuidade e a eficacia.

O que haberá (de aprobarse a lei) sería uns "Tribunais Provinciais de Instancia", nas capitais de provincia, non prevendo que haxa xulgados distintos do provincial ("que en cada provincia exista un único órgano judicial de primer grado para todos los órdenes jurisdiccionales").

Xustifícase a reforma na suposta insostibilidade das sedes territoriais, pero non se prevé a falta de edificios públicos de Lugo ou a perda de cartos públicos que se empregaron en reformas de edificios públicos de xulgados de vilas.

Isto non obsta para que, como afirmou José Manuel Fernández Varela, sexa necesaria unha reforma da xustiza, tamén no seu modelo territorial, pois "a estrutura xudicial do Franquismo perviviu, non houbo Transición no sistema xudicial" (lentitude da xustiza, trámites atrasados, falta de medios, Audiencia Nacional herdeira do TOP...). Así, o que cumpriría sería un modelo xudicial adaptado á realidade de Galiza e un órgano galego para o poder xudicial.

+ AFASTAMENTO DA XUSTIZA DA CIDADANÍA

Esta reforma territorial que limitaría os xulgados ás capitais de provincia, incidiría negativamente no acceso á xustiza, dereito básico que xa se viu mermado coa lei de taxas, que reduciu as demandas do contencioso administrativo, e que en moitos casos (nos que non se reclama por cuestións económicas) o que supón é a impunidade das administracións públicas fronte á cidadanía.

O dereito á tutela xudicial efectiva implicaría unha Xustiza áxil, próxima e de calidade, así como a independencia do poder xudicial, como afirmou José Manuel Fernández Varela, premisas que non se están a cumplir en parte e, con esta reforma, camiñaríase cara a perda de independencia xudicial.

+ AMEAZA Á INDEPENDENCIA XUDICIAL

Coa reforma prevista, xuíces e xuízas terán que aterse obrigatoriamente ás sentencias previas do Tribunal Superior, rematando así coa independencia xudicial. Como sinalou Luis Villares, un xuíz só ten que aterse á lei, interpretar a lei; a xurisprudencia é só un complemento, non unha fonte do dereito. O que fai a reforma é impoñer a xurisprudencia do Tribunal Superior sobre todas e todos os xuíces. Non aterse á xurisprudencia do Supremo suporá prevaricación. Iso si, a Administración sí podería afastarse da doutrina do Tribunal Supremo.

Ademais, a reforma prohíbe aos xuíces e xuízas asociárense e manifestárense, cercenando a súa liberdade de expresión.

Trátase de difuminar a separación de poderes, elemento fundamental nun Estado democrático. Os tres ponentes coinciden en que rematar coa independencia xudicial é o principal obxectivo da lei.

Así, como tamén sinalou Xaquín Martínez, a reforma pretende sinalar as voces críticas da xudicatura e suprimir as investigacións independentes.

+ MARCO XERAL DE PERDA DE DEREITOS CIDADÁNS

Todos os ponentes coincidiron en que o recorte da Xustiza ("decapitación da Xustiza", como o definiu Xaquín Martínez) se insire no contexto de deterioro xeral de servizos públicos e na perda de dereitos e liberdades cidadás. 

A este respecto, Xaquín Martínez lembrou que está pendente unha reforma do Código Penal que supón criminalizar a protesta social mentras hai unha permisividade cos delitos de corrupción. Tamén unha reforma da lei de Seguridade Cidadá que é un atentado aos dereitos civís.

Luis Villares reflexionou sobre o feito de que esta reforma é un exemplo de exercicio ilexítimo do poder. Un Estado - que goza do monopolio do exercicio da violencia - garántese pola coherción, pero tamén polo consenso polo cal a cidadanía lexitima o Estado a cambio dunhas garantías, dunhas reglas marcadas na Constitución. Neste momento, o "consenso" da Transición está roto, existe unha situación de "violencia institucional", porque os poderes públicos están lexislando en contra dos fins para os que foron concebidos. O goberno está actuando en contra da Constitución cando non garanten o estado social cos recortes en Sanidade e Ensino ou cando recortan o acceso á Xustiza.

Así, neste contexto, xerouse un movemento de protesta, de "disenso", que chega a poñer en perigo o poder, co cal o Estado reaxe con "violencia reactiva", con normas para acalar as manifestacións de disenso. Así, Luis Villares considera esta reforma xudicial coma unha reacción ante o contrapeso que xuíces progresistas exerceron contra as medidas do Executivo (por exemplo, no tema da restritiva lexislación hipotecaria española contraria ao dereito europeo). Houbo xuíces e xuízas que defenderon o Estado social da Constitución fronte ao poder executivo, que o destruía, por iso, o poder reaxe contra o poder xudicial, para rematar coa súa independencia.

Finalmente, todos os ponentes agradeceron a celebración deste acto de concienciación e sensibilización sobre a perda do dereito á Xustiza, animando a que a sociedade tome conciencia do problema e pelexe porque esta reforma non saia adiante.

* Crónica de Paula Vázquez Verao.

 

Xaquín Fernández, José Manuel F. Varela, Luis Villares e Alfonso Piñeiro.

 

Apertura dos comedores escolares no verán? O que cómpre é mellorar o tratamento integral das familias.

* Opinión sobre a apertura de comedores escolares no verán, expresada no debate Sexta Feira, ao que Anova do sur lucense acode os venres en Cadena Ser Monforte. Intervención de Paula Vázquez Verao. 

O ano pasado, xa AGE presentara unha iniciativa instando á Xunta de Galicia á elaboración dun estudo para detectar as necesidades en materia nutricional do alumnado galego e establecer un protocolo de colaboración específico coas administracións locais, proposta que foi rexeitada de xeito continuado polo grupo do PPdeG.

Durante este ano, AGE volveu denunciar a situación de menores en risco de pobreza, sempre coa insensiblidade do grupo popular. Houbo que esperar ao último pleno, celebrado o 10 e 11 de xuño, para que os populares asumisen o grave problema e a necesidade de actuar. 

 

A iniciativa de apertura de comedores escolares plantéxase como medio de facerlle fronte á situación de fame de nenos e nenas galegas. A resultadas desta proposta de AGE, aprobouse por unanimidade que:

"O Parlamento de Galicia insta á Xunta de Galicia a levar a cabo as medidas necesarias para evitar que ningún neno ou nena careza de alimentación ou sustento necesario por estar en situación de vulnerabilidade, poñéndose en marcha convenios cos concellos interesados, podéndose usar as instalacións dos centros educativos en colaboración cos servizos públicos de benestar".

Este acordo, de primeiras, supón recoñecer unha realidade que o PP non quería admitir: hai nenos e nenas en Galiza que pasan fame e que só tiñan garantida unha boa comida no comedor escolar.

Iso si, dende Anova do sur de Lugo consideramos que a apertura de comedores escolares no verán é unha medida insuficiente: a realidade é que as familias desas nenas e nenos tamén pasan necesidade. Pasa fame toda a familia, non só as nenas e nenos; e todo o día, non só á hora de xantar. É unha medida “parche” e non pensa de xeito global como solucionar o problema da pobreza en Galiza.

Non é admisible é a falta de reacción do PP, que aínda non fixo nada por poñer a andar un programa de atención global á infancia en risco de pobreza. 

O Colexo Oficial de Traballo Social de Galicia advirte que oque hai que facer é aumentar a partida de Axudas parasituacións de Emerxencia Social (AES) e taménas partidas orzamentarias municipais para axudasde emerxencia, que permiten ás familias necesitadas atender ás necesidades básicas. O Colexo de Traballo Social advirte, ademais, que “estas axudas deben ser reais, efectivas e rápidas” e que non se demoren na súa tramitación e adxudicación, porque, avisan, “a situación en moitos casos é límite”. 

En cambio, a realidade é outra: lembremos que o goberno da Xunta de Galiza deixou o ano pasado sen executar o 42% do orzamento destinado a estas axudas de emerxencia e o 36% da partida de ‘Axudas e subvencións de servicios sociais’. Lembremos tamén o retraso de meses que se produce na tramitación e abono da RISGA, Renda de Integración Social de Galicia, deixando ás persoas que a precisan sen ningún tipo de ingreso durante moito tempo. O gasto nas partidas sociais do orzamento da Xunta, dende que chegou Feijóo, reduciuse ano a ano, mentras aumentou o gasto destinado ao pago da débeda.

Non debería existir o estigma da pobreza, non ter cartos non debería ser motivo de burla nunha sociedade que está feita para que moita xente se empobreza; pero éo, porque é unha sociedade falta de valores, porque o sistema impón a ideoloxía falsa de responsabilizar a cada persoa pobre da súa situación. Na escola, na pública, edúcase con moito esforzo en valores, pero é moi difícil traballar en contra de todo o que bombardean os medios de comunicación, e que un neno ou nena sexa diferente ou pase fame é motivo de burla, por iso aínda hai moitas familias que non levarían a xantar a fillos e fillas ao comedor, que buscarían outras alternativas polo medo á estigmatización. Así, sería fundamental que se abrise o comedor con posibilidade de ir todas e todos os nenos e nenas, complementando a actividade do xantar con actividades lúdicas e formativas no verán, o que ademais xeraría emprego público. En cambio, o PP prefire recortar en servizos no ensino público, coma na cociña do colexo de Manzaneda.

Ademais, o acordo unánime do parlamento indica que a búsqueda de solucións ao problema da fame se faga de acordo cos concellos e que se poida realizar a apertura de comedores escolares, se é o caso, de xeito coordinado cos servizos sociais de cada municipio, asumindo, iso si, os costes, a Xunta.

A intervención dos servizos sociais municipais é fundamental, porque son estes quen coñecen a realidade a pé de rúa e as necesidades de cada comunidade. As equipas dos servizos sociais municipais deberían ter os recursos suficientes para evitar os problemas de exclusión social, actuando segundo as características da súa comunidade. Así, haberá municipios onde sexa acaído abrir o comedor do cole, coa posibilidade de abrilo a toda a familia dos nenos e nenas con dificultades (porque a familia tamén pasará fame e porque é importante manter a sociabilidade dos nenos e nenas coas familias á hora de comer); noutros concellos, en cambio, pode ser máis acaído recorrer a bonos para que toda a familia merque os alimentos necesarios para unha alimentación correcta.

O lóxico é que sexan os servizos sociais municipais quen teñan recursos suficientes para atender estas necesidades, pero o problema é que os servizos públicos municipais cada vez están máis ameazados: por recortes nas partidas orzamentarias e pola lei de reforma local, que resta competencias aos concellos, e todo por adaptarse a normas europeas que estan empeñadas en reducir o déficit público a costa de que os servizos básicos se privaticen, xerando negocio para uns poucos e perda de servizos e dereitos básicos para os máis. Toda esta lóxica privatizadora de servizos públicos agrava o problema da pobreza. 

Queda aínda moito que traballar no eido de revertir o maior problema da nosa sociedade: a pobreza.

“Segundo os datos oficiais, en Galiza hai 93.000 familias con todos os seus membros en paro, o 23% da poboación atópase en situación de pobreza, 33.000 familias sobreviven sen ningún tipo de ingreso e un 26% dos fogares con menores a cargo están en risco de exclusión social. Un de cada catro menores de dezaseis anos vive por debaixo do umbral da pobreza no noso pais, segundo o Instituto Nacional de Estatística, na mesma liña en que se teñen manifestado organizacións como UNICEF, Caritas e Cruz Vermella.”

A solución dos comedores está ben onde sexa acaída tendo en conta as características da comunidade, pero é insuficiente e hai moitas máis accións que poñer en marcha dende as administracións para evitar a pobreza no noso país, e as políticas do PP van no sentido contrario ao que deberían para facer fronte a esta lacra social. Garantir unha alimentación suficiente e de calidade á poboación debería ser a principal prioridade do goberno galego; en cambio, a prioridade de Feijóo é o pago da débeda. “A débeda ocupa xa un 20% do orzamento da comunidade e un 18,2% do PIB, cando en 2009 era un 8,7% do PIB”.

- Ver tamén a posición da Confederación de ANPAS galegas aquí.